Ο χώρος εργασίας είναι σημαντικό να είναι με τέτοιο τρόπο διαμορφωμένος ώστε να αναπτερώνει το ενδιαφέρον του εργαζόμενου, να προκαλεί κίνητρα στο άτομο, να του προσφέρει μια γενικότερη ευχαρίστηση και ικανοποίηση. Μέσα στο σύνολο στο εργασιακών συνθηκών, περιλαμβάνονται και οι σχέσεις προϊσταμένων και υφισταμένων.
Ο διευθυντής μιας εταιρείας, ο εκτελεστικός σύμβουλος ενός οργανισμού, ο ανώτερος προϊστάμενος μιας δημόσιας υπηρεσίας μπορούν να δείχνουν το ενδιαφέρον τους και να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στους υφισταμένους. Το μεγάλο χάσμα μεταξύ διευθυντή και υπαλλήλου δε δημιουργεί συνήθως τις φιλικότερες για τον εργαζόμενο συνθήκες, δημιουργώντας κάποιες φορές μια απρόσωπη και λιγότερο ανθρώπινη σχέση.
Ένας διευθυντής αρχικά πρέπει να κατανοήσει ότι η παραγωγικότητα, τα κέρδη, η απόδοση, η αποδοχή ενός οργανισμού/υπηρεσίας/εταιρείας είναι άμεσα συνδεδεμένα με το ανθρώπινο δυναμικό και στη συνέχεια να εστιάσει συγκεκριμένες πολιτικές στον ανθρώπινο παράγοντα του οργανισμού. Ο διευθυντής μπορεί να διαπιστώσει τυχόν προβλήματα, ή να αποφύγει δυσκολίες και εμπόδια, αν για παράδειγμα οργανώνει μια φορά το μήνα συνάντηση με όλους του εργαζόμενους. Το ενδιαφέρον του αλλά και τον έλεγχο που χρειάζεται να ασκεί μπορεί να τα πετύχει με μια συστηματική βόλτα στα γραφεία των εργαζομένων.
Η προσωπική επικοινωνία ενός προϊσταμένου με τους εργαζόμενους επιτρέπει στον οργανισμό να λειτουργεί πιο ομαλά, με ανοιχτές πόρτες, σε πνεύμα συλλογικότητας όπου η επικοινωνία είναι επιτρεπτή για να επιλύονται προβλήματα γρηγορότερα και να μη επαναλαμβάνονται διαφωνίες και τυχόν ‘ατασθαλίες’.
Ένα μεσημεριανό ή ένα δείπνο κατά τακτά διαστήματα μεταξύ προϊσταμένων και υπαλλήλων, μικρές γιορτές με την ευκαιρία διακοπών ή μιας επιτυχίας στην επιχείρηση, οργανωμένοι όμιλοι με θεματικές σχετικές με τα ενδιαφέροντα των εργαζομένων που επιτρέπουν την ανάμειξη τόσο των εργαζομένων όσων και των ανώτερων τους, μπορούν να προσδώσουν μια πιο ‘οικογενειακή’ μορφή στο εργασιακό περιβάλλον.
Ο διευθυντής μιας εταιρείας, ο εκτελεστικός σύμβουλος ενός οργανισμού, ο ανώτερος προϊστάμενος μιας δημόσιας υπηρεσίας μπορούν να δείχνουν το ενδιαφέρον τους και να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στους υφισταμένους. Το μεγάλο χάσμα μεταξύ διευθυντή και υπαλλήλου δε δημιουργεί συνήθως τις φιλικότερες για τον εργαζόμενο συνθήκες, δημιουργώντας κάποιες φορές μια απρόσωπη και λιγότερο ανθρώπινη σχέση.
Ένας διευθυντής αρχικά πρέπει να κατανοήσει ότι η παραγωγικότητα, τα κέρδη, η απόδοση, η αποδοχή ενός οργανισμού/υπηρεσίας/εταιρείας είναι άμεσα συνδεδεμένα με το ανθρώπινο δυναμικό και στη συνέχεια να εστιάσει συγκεκριμένες πολιτικές στον ανθρώπινο παράγοντα του οργανισμού. Ο διευθυντής μπορεί να διαπιστώσει τυχόν προβλήματα, ή να αποφύγει δυσκολίες και εμπόδια, αν για παράδειγμα οργανώνει μια φορά το μήνα συνάντηση με όλους του εργαζόμενους. Το ενδιαφέρον του αλλά και τον έλεγχο που χρειάζεται να ασκεί μπορεί να τα πετύχει με μια συστηματική βόλτα στα γραφεία των εργαζομένων.
Η προσωπική επικοινωνία ενός προϊσταμένου με τους εργαζόμενους επιτρέπει στον οργανισμό να λειτουργεί πιο ομαλά, με ανοιχτές πόρτες, σε πνεύμα συλλογικότητας όπου η επικοινωνία είναι επιτρεπτή για να επιλύονται προβλήματα γρηγορότερα και να μη επαναλαμβάνονται διαφωνίες και τυχόν ‘ατασθαλίες’.
Ένα μεσημεριανό ή ένα δείπνο κατά τακτά διαστήματα μεταξύ προϊσταμένων και υπαλλήλων, μικρές γιορτές με την ευκαιρία διακοπών ή μιας επιτυχίας στην επιχείρηση, οργανωμένοι όμιλοι με θεματικές σχετικές με τα ενδιαφέροντα των εργαζομένων που επιτρέπουν την ανάμειξη τόσο των εργαζομένων όσων και των ανώτερων τους, μπορούν να προσδώσουν μια πιο ‘οικογενειακή’ μορφή στο εργασιακό περιβάλλον.
(Φιλελεύθερος, 24-05-2009)
