Για να μην ξεχνιόμαστε

Για να μην ξεχνιόμαστε.
Μετά από πολλούς μήνες κι ενώ αποτελούσε κοινό μυστικό η έλλειψη νερού στα φράγματα μας, φθάσαμε σε σημείο να μιλάμε ξανά για περικοπές και για το πρόβλημα λειψυδρίας που υπάρχει στη Κύπρο. Ένα πρόβλημα που χρονολογείται ήδη από το παρελθόν αλλά παραμένει κλεισμένο σ’ένα ντουλάπι και παίρνει αναβολή στην αναβολή. Ένα γεγονός που έρχεται μόλις λίγους μήνες μετά από τις πυρκαγιές του καλοκαιριού όπου ‘θρηνήσαμε’ πολύ πράσινο και καθαρό αέρα.

Αλλά εμείς συνεχίζουμε τη καθημερινότητα μας ακάθεκτοι. Εξακολουθούμε να ‘εκμεταλλευόμαστε’ τη φύση και τα αγαθά της (όσα είναι διαθέσιμα, φυσικά, σ’ένα νησί όπου το καλοκαίρι έχει ξεκινήσει από το Μάρτιο) με μια μανία λες και δε θα υπάρξουν επόμενες γενεές. Επικρατεί ένας ‘εγωιστικός’ περιβαλλοντικός καταναλωτισμός χωρίς να μας καίγεται καρφί για το μέλλον. Οι βεράντες πρέπει να αστράφτουν από καθαριότητα, τα σπίτια πρέπει να είναι φωταγωγημένα, ο υπολογιστής και η τηλεόραση να είναι σε πολύωρη ‘stand by’ κατάσταση. Έτσι είμαστε και σ’ όποιον αρέσουμε.

Ενώ σε άλλες χώρες υπάρχουν και επικροτούνται διάφορες πρακτικές περιβαλλοντικής προστασίας, εμείς έχουμε τους κάδους ανακύκλωσης (όσοι έχουν παραμείνει) άδειους, και κρατάμε τις πλαστικές σακούλες με τις ντουζίνες φεύγοντας από τις υπεραγορές. Ενώ στην Ελλάδα βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο η διαδικασία για μείωση των πλαστικών σακουλών, εμείς παραμένουμε πιο ‘παραδοσιακοί’. Πρακτικές οικολογικής συνείδησης υπάρχουν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και παράλληλα υπάρχουν ποινές για όσους δε συμμορφώνονται μ’ αυτές.

Θέλοντας την Κύπρο ένα πραγματικό ευρωπαϊκό κράτος, είναι καιρός έστω σε μικρά και καθημερινά πράγματα να ευαισθητοποιηθούμε. Κάδοι ανακύκλωσης θα έπρεπε να υπάρχουν σε όλες τις γειτονιές (χαρτί, γυαλί και πλαστικό) και η χρήση πλαστικών σακουλών θα έπρεπε ν’αποτελεί παρελθόν. Λύσεις υπάρχουν πολλές. Παραδείγματα περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης ακόμα περισσότερα. Δεν είναι αρκετό όμως να τα σκεφτόμαστε. Θα ήταν πολύ πιο αποδοτικό αν τα πράτταμε κιόλας. Οι καιρικές συνθήκες στη Κύπρο είναι πλέον γνωστές και σ’αυτές δε συμπεριλαμβάνονται, δυστυχώς, βροχές που θα μπορούσαν να γεμίζουν επαρκώς τα φράγματα μας. Είναι καιρός να γίνουμε πιο διορατικοί, αφήνοντας τις όποιες αναβολές στην άκρη. Και στη περίπτωση που δεν γνοιαζόμαστε για τους υπόλοιπους, ας σκεφτούμε ποια θα είναι η ‘φυσική κληρονομιά’ που θα αφήσουμε στα δικά μας παιδία και εγγόνια. Το περιβάλλον δεν χρειάζεται εγωισμούς. Πλέον χρειαζόμαστε μια συνειδητοποιημένη καθημερινότητα με απλές πρακτικές. Πρακτικές που δεν επιλύουν το μέγα πρόβλημα της υπερθέρμανσης του πλανήτη αλλά τουλάχιστον δεν το μεγεθύνουν περαιτέρω. Μπορεί να μην έχουμε πρόβλημα μεγάλης εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα και η ατμόσφαιρα μας να είναι καθαρότερη από πολλές άλλες χώρες, όμως με μικρά και σταθερά, καθημερινά βήματα μπορούμε να ονομαζόμαστε περιβαλλοντικά συνειδητοποιημένοι για να μπορέσουμε να διατηρήσουμε ή καλύτερα να σώσουμε όση φυσική ομορφιά μας έχει απομείνει. Θα μπορούσε αυτό να αποτελέσει την απαρχή για ένα πιο ‘πράσινο’ αύριο. Έτσι απλά για να μην ξεχνιόμαστε.