11η Εντολή: Μην απέχεις.
Εδώ ο κόσμος χάνεται και εμείς ασχολούμαστε κατά πόσο θα ασκηθούν κυρώσεις σε όσους δεν προσήλθαν στις κάλπες για να ψηφίσουν στις δημοτικές εκλογές. Η αποχή από τις εκλογές θεωρείται παράπτωμα και εγώ σας ερωτώ τότε, γιατί το δικαίωμα του εκλέγειν γίνεται υποχρέωση; Από τη μία οραματιζόμαστε μια κοινωνία με ενεργούς πολίτες που να εκφράζουν την άποψη τους και να μη μένουν αδρανείς στα κυπριακά τεκταινόμενα και από την άλλη απειλούνται με κυρώσεις όσοι έπραξαν αυτό που τους αντιπροσωπεύει ή και τους βολεύει περισσότερο.
Οι κυρώσεις αυτές μάλλον μοιάζουν με ένα κυνήγι φαντασμάτων ενώ ένα ξεκάθαρο μήνυμα αναβοσβήνει στην οθόνη της κυπριακής κοινωνίας. Ο πολίτης απαξιώνει πλέον τις μακρόχρονες προεκλογικές εκστρατείες και τα ουτοπικά ‘θα’ των μελλοντικών πολιτικών που φιγουράρουν σε κάθε γωνιά των πόλεων. Οι κοκορομαχίες, που λαμβάνουν χώρα στους τηλεοπτικούς μας δέκτες καθημερινά για το ποιος έχει περισσότερο ή λιγότερο δίκιο, δεν επιτρέπουν στον απλό πολίτη να κατανοήσει το βαθύ στοχασμό (αν υπάρχει) του κάθε πολιτικού.
Και θέτω τον εξής προβληματισμό. Μήπως ο πολύς λαϊκισμός και οι ακατάπαυστοι αγώνες να εξωραϊστεί η διαδικασία των εκλογών οδηγούν στα αυξημένα πλέον φαινόμενα της αποχής; Ο νέος απόφοιτος θέλει ευκαιρίες εργασίας, ο φορολογούμενος αναζητεί που επενδύονται οι κόποι του, ο ασθενής επιθυμεί ένα σύστημα υγείας που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του, οι μαθητές ψάχνουν κίνητρα για το μέλλον τους και ο κάθε ένας από εμάς θέλει να έχει τα οφέλη που μια καλά οργανωμένη κοινωνία μπορεί και πρέπει να χορηγεί. Και εσείς τους θυμάστε όλους μόνο στους προεκλογικούς σας λόγους, με τα ‘θα’ να παρελαύνουν σημαιοστολισμένα και περήφανα λες και επιστρέφουν νικητές με λάφυρα από τη μάχη.
Αν το ‘δικαίωμα’ του εκλέγειν παραμείνει υποχρέωση, τότε πρέπει οι πολιτικοί να διαπραγματευτούν τα επικοινωνιακά τους μέσα. Είναι λογικό κάποιοι να προτιμούν να επιστρατεύσουν τους φίλους και να πάνε για ένα καφεδάκι, αντί να μπουν σε σκέψεις για το τι θα ψηφίσουν. Καμία ενοχή δε βαρύνει τη συνείδηση τους διότι απλά επιλέγουν να απέχουν, διότι δεν θεωρούν υποχρέωση τους να προσέλθουν στις κάλπες, διότι ίσως αυτό τους αντιπροσωπεύει.
Ήδη τελείωσαν οι βουλευτικές και οι δημοτικές εκλογές και τα όργανα άρχισαν πάλι, διότι οι προεδρικές καταφθάνουν. Κάντε και εσείς ένα break όπως λέμε αγγλιστί και άστε τον καθένα να συλλογιστεί. Ετοιμαστείτε και εμείς εδώ είμαστε δε χανόμαστε. Περιμένουμε να σας δούμε και πάλι περίτρανους να μας δηλώνετε τα όνειρα και τα οράματα που έχετε για αυτό τον τόπο. Αλλά μη ξεχνάτε πως αν θα σας αντέξει αυτή η ‘σκηνή’ θα φανεί στο χειροκρότημα και όχι με απειλές για κυρώσεις που θα επιβληθούν στον κάθε ένα που επέλεξε, μέσα σε αυτό το δημοκρατικό καθεστώς που ζούμε, να απέχει. Διότι πολύ απλά είναι δικαίωμα του καθενός να επιλέγει αυτούς που τον αντιπροσωπεύουν και πλέον κάποιοι ηχηρά επαναστατούν. Η αποχή είναι μια υπενθύμιση πως χρειαζόμαστε όλοι μια αλλαγή. Δεν είναι πολιτική έκφραση και δε πρέπει να γίνει καθημερινή συνήθεια. Αλλά αν δεν επέλθει η αλλαγή τότε η αποχή θα γίνει μια μόνιμη βουβή διαδήλωση.
Εδώ ο κόσμος χάνεται και εμείς ασχολούμαστε κατά πόσο θα ασκηθούν κυρώσεις σε όσους δεν προσήλθαν στις κάλπες για να ψηφίσουν στις δημοτικές εκλογές. Η αποχή από τις εκλογές θεωρείται παράπτωμα και εγώ σας ερωτώ τότε, γιατί το δικαίωμα του εκλέγειν γίνεται υποχρέωση; Από τη μία οραματιζόμαστε μια κοινωνία με ενεργούς πολίτες που να εκφράζουν την άποψη τους και να μη μένουν αδρανείς στα κυπριακά τεκταινόμενα και από την άλλη απειλούνται με κυρώσεις όσοι έπραξαν αυτό που τους αντιπροσωπεύει ή και τους βολεύει περισσότερο.
Οι κυρώσεις αυτές μάλλον μοιάζουν με ένα κυνήγι φαντασμάτων ενώ ένα ξεκάθαρο μήνυμα αναβοσβήνει στην οθόνη της κυπριακής κοινωνίας. Ο πολίτης απαξιώνει πλέον τις μακρόχρονες προεκλογικές εκστρατείες και τα ουτοπικά ‘θα’ των μελλοντικών πολιτικών που φιγουράρουν σε κάθε γωνιά των πόλεων. Οι κοκορομαχίες, που λαμβάνουν χώρα στους τηλεοπτικούς μας δέκτες καθημερινά για το ποιος έχει περισσότερο ή λιγότερο δίκιο, δεν επιτρέπουν στον απλό πολίτη να κατανοήσει το βαθύ στοχασμό (αν υπάρχει) του κάθε πολιτικού.
Και θέτω τον εξής προβληματισμό. Μήπως ο πολύς λαϊκισμός και οι ακατάπαυστοι αγώνες να εξωραϊστεί η διαδικασία των εκλογών οδηγούν στα αυξημένα πλέον φαινόμενα της αποχής; Ο νέος απόφοιτος θέλει ευκαιρίες εργασίας, ο φορολογούμενος αναζητεί που επενδύονται οι κόποι του, ο ασθενής επιθυμεί ένα σύστημα υγείας που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του, οι μαθητές ψάχνουν κίνητρα για το μέλλον τους και ο κάθε ένας από εμάς θέλει να έχει τα οφέλη που μια καλά οργανωμένη κοινωνία μπορεί και πρέπει να χορηγεί. Και εσείς τους θυμάστε όλους μόνο στους προεκλογικούς σας λόγους, με τα ‘θα’ να παρελαύνουν σημαιοστολισμένα και περήφανα λες και επιστρέφουν νικητές με λάφυρα από τη μάχη.
Αν το ‘δικαίωμα’ του εκλέγειν παραμείνει υποχρέωση, τότε πρέπει οι πολιτικοί να διαπραγματευτούν τα επικοινωνιακά τους μέσα. Είναι λογικό κάποιοι να προτιμούν να επιστρατεύσουν τους φίλους και να πάνε για ένα καφεδάκι, αντί να μπουν σε σκέψεις για το τι θα ψηφίσουν. Καμία ενοχή δε βαρύνει τη συνείδηση τους διότι απλά επιλέγουν να απέχουν, διότι δεν θεωρούν υποχρέωση τους να προσέλθουν στις κάλπες, διότι ίσως αυτό τους αντιπροσωπεύει.
Ήδη τελείωσαν οι βουλευτικές και οι δημοτικές εκλογές και τα όργανα άρχισαν πάλι, διότι οι προεδρικές καταφθάνουν. Κάντε και εσείς ένα break όπως λέμε αγγλιστί και άστε τον καθένα να συλλογιστεί. Ετοιμαστείτε και εμείς εδώ είμαστε δε χανόμαστε. Περιμένουμε να σας δούμε και πάλι περίτρανους να μας δηλώνετε τα όνειρα και τα οράματα που έχετε για αυτό τον τόπο. Αλλά μη ξεχνάτε πως αν θα σας αντέξει αυτή η ‘σκηνή’ θα φανεί στο χειροκρότημα και όχι με απειλές για κυρώσεις που θα επιβληθούν στον κάθε ένα που επέλεξε, μέσα σε αυτό το δημοκρατικό καθεστώς που ζούμε, να απέχει. Διότι πολύ απλά είναι δικαίωμα του καθενός να επιλέγει αυτούς που τον αντιπροσωπεύουν και πλέον κάποιοι ηχηρά επαναστατούν. Η αποχή είναι μια υπενθύμιση πως χρειαζόμαστε όλοι μια αλλαγή. Δεν είναι πολιτική έκφραση και δε πρέπει να γίνει καθημερινή συνήθεια. Αλλά αν δεν επέλθει η αλλαγή τότε η αποχή θα γίνει μια μόνιμη βουβή διαδήλωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου