25 Μαΐ 2010

Σκέψεις φωναχτές....

Δεν ξέρω τι βλέπω εγώ που δεν βλέπουν οι άλλοι (και κυρίως η πολιτική μας ηγεσία) ... ή τι βλέπουν αυτοί που δεν καταλαβαίνω εγώ. Ένα όμως ξέρω. Όλοι λαμβάνουν μέτρα - προληπτικά και κατασταλτικά ή μέτρα για μέιωση των συνεπειών ή μέτρα για ένα καλύτερο αύριο - και εμείς ακόμα τα συζυτάμε. Μία συζήτηση που διαρκεί πέρα των 6 μηνών.

Και ενώ στην Ελλάδα, ο Γιώργος Παπανδρέου ανέλαβε κάθε ευθύνη και ρίσκαρε, επιβάλλοντας αυστηρά μέτρα, για να συνέλθει η χώρα από τα κακά και τα ανάποδα που τους βρήκε, και ενώ στην Αγγλία ο μισθός των βουλευτών θα μειωθεί υποχρεωτικά κατά 5%, και ενώ στην ελλάδα θα μειώσουν τον αριθμό των βουλευτών από 300 σε 200, εμείς ακόμα συζυτάμε. Και ενώ στην Κύπρο, ο δείκτης ανεργίας στην ομάδα των νέων αυξάνεται, και ενώ οι τιμές στα καύσιμα αυξάνονται ανάλογα με τα καπρίτσια κάποιων, και ενώ οι επενδύσεις εξακολουθούν να έχουν πτωτική τάση, και ενώ το ευρώ δέχεται διαρκώς πιέσεις και τα χρηματιστήρια δεν έχουν πλέον μόνο μία μάυρη τρίτη, αλλά μαύρη εβδομάδα... εμείς ακόμα συζητάμε.

Και είναι τώρα που πρέπει όλοι να αφήσουμε τους εγωισμούς, προτού αδειάσουν τα ταμεία και αποταθούμε σε κανένα ΕΚΤ ή ΔΝΤ. Ας μη γίνουν αυξήσεις στους δημόσιους υπάλληλους, ας ληφθούν μέτρα κατά της φοροδιαφυγής. Ας δώσουν τον οβολό τους οι έχοντες. Ας γίνει ένας σοβαρός έλεγχος όσων έχουν ακίνητη ιδιοκτησία και ας φορολογηθεί αυτή με κάποια κριτήρια. Ας χρησιμοποιουθούν εισοδηματικά κριτήρια στις περιπτώσεις κάποιων (όχι όλων) επιδομάτων. Ας γίνει ένας πραγματικός εκσυγχρονισμός της δημόσιας υπηρεσίας ώστε να λειτουργεί ταχύτερα και αποδοτικότερα. Ας σταματήσουν οι σπατάλες και ας γίνουμε πιο φιλικοί στο περιβάλλον, περιορίζοντας την χρήση του ηλεκτρισμού στα γραφεία, μειώνοντας τη χρήση του χαρτιού, χρησιμοποιώντας τις ολοένα και περισσότερο αναπτυσσόμενες τεχνολογίες.

Και μπορεί η κρίση να μην μας επηρέασε όσο άλλες χώρες, αλλά ανέδειξε χρόνια προβλήματα για τα οποία πραγματικά δεν κάναμε μέχρι στιγμής τίποτα. Η βασική πηγή εσόδων της χώρας που για χρόνια μας έκανε περήφανους, ο τουρισμός, εδώ και μία δεκαετία ακολουθεί μία φθίνουσα πορεία, με γειτονικές χώρες να κερδίζουν ολοένα και περισσότερο έδαφος... και εμείς απλά ανεβάζουμε τις τιμές, και χαλάμε την ποιότητα μας.

Όσο για τον κατασκευαστικό τομέα, καιρός ήταν να συνηδειτοποιήσει ο κόσμος τι συμβαίνει. Μετά τα μέσα της δεκαετίας του '90, οι γονείς μας αγόραζαν σπίτια με 90000 λίρες. Και τώρα, οι 160000 ευρώ δεν αρκούν ούτε για ένα δυάρι διαμέρισμα.

Ναι, εγώ αυτά βλέπω. Και ακόμα είμαι νέα τόσο στην επαγγελματική μου όσο και στην κοινωνική μου ζωή. Και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι περιμένει η ηγεσία (κυβέρνηση, συγκυβέρνηση, αντιπολίτευση αλλά και συντεχνίες και εργοδοτικές οργανώσεις) για να επιταχύνουν τις προσπάθειες τους. Δεν γίνεται τόσο καιρό να συζητάμε, και ο κάθε ένας να λέει το μακρύ του και το κοντό του, αποτελεσματικές λύσεις και άμεσα μέτρα να μην λαμβάνονται, αλλά να έχουμε συμπολίτες που έχουν απολύθεί, που τους κατατρέχουν οι τράπεζες, που είναι σχεδόν ένα χρόνο άνεργοι. Και για να είμαι ξεκάθαρη... τα μέτρα πρέπει να στοχεύουν πρώτα τους έχοντες και μετά τους υπόλοιπους. Δεν κόβεις χορηγίες και επιδόματα, και μετά πιθανότατα να κυνηγήσεις και όσους φοροδιαφεύγουν. Δεν απολύεις και αυξάνεις την ανεργία και μετά ίσως προσπαθήσεις να εισπράξεις όσα σου χρωστάνε. Και αν είναι δυνατόν, ας αποφευχθούν οι άσκοπες επενδύσεις εκατομυρίων που να μην αποφέρουν άμεσα κέρδη... και δεν αναφέρομαι στο Κατάρ αλλά στο Μέγαρο Μουσικής. Είμαστε μεν μουσικόφιλοι ως Κύπριοι (περισσότερο του μπουζουκιού φυσικά) αλλά ένα τέτοιο Μέγαρο, φαντάζομαι μπορεί να περιμένει ακόμα λίγα χρόνια.

Και επειδή όσο περνάνε οι μήνες, τα μέτρα δεν θα είναι πλέον προληπτικά, αλλά θα επιλύουν τα υπάρχοντα προβλήματα, ας ξυπνήσουμε λιγάκι, και φωνάξουμε.

Αυτά σκέφτομαι εδώ και πολύ καιρό. Και με τους φίλους μου συμφωνούμε. αλλά πως και δεν το βλέπουν οι άλλοι και προτιμάνε υπερπολυτελή αυτοκίνητα, αύξηση των βουλευτών μας (μήπως και χειριστούν αποτελεσματικότερα όσα συμβαίνουν, λες;;;), οφειλόμενοι φόροι, κτλ, κτλ, κτλ...

Μάλλον βλέπουμε από άλλη οπτική γωνία...

Δεν υπάρχουν σχόλια: